Η ΜΙΚΡΗ ΑΓΓΕΛΙΑ
-
Ο επισκέπτης
-
Ο φύλακας
Επάνω στη σκηνή υπάρχει ένας
μεγάλος ξύλινος σταυρός κρυμμένος κάτω από ένα σεντόνι. Σχεδόν δίπλα του, ένας
άνθρωπος κάθεται με τους αγκώνες ακουμπισμένους στο τραπέζι, τρώει με προσοχή
το σάντουιτς του.
Μπαίνει ένας άνδρας
καλοντυμένος, με μια εφημερίδα στο χέρι. Δεν φαίνεται να γνωρίζει το μέρος.
Βλέπει τον φύλακα που συνεχίζει να τρώει. Ο επισκέπτης προσπαθεί μάταια να
τραβήξει την προσοχή του.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : (διαβάζοντας μέσα στην εφημερίδα) «Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον
εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, καθημερινά, και ας με ακολουθεί.»
Ο φύλακας συγκατανεύει
περίεργα. Με μια αόριστη κίνηση, φαίνεται να δείχνει το σταυρό, ενόσω τελειώνει
το σάντουιτς. Μαζεύει ένα-ένα τα ψίχουλα από το τραπέζι και τα βάζει στο στόμα
του.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : (εκνευρισμένος) Λοιπόν, όταν τελειώσετε να με κοιτάζετε έτσι θα
μπορούσατε μήπως να ασχοληθείτε μαζί μου.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: (έκπληκτος, διατηρώντας μια απόσταση χαμογελώντας) Εγώ ευχαρίστως,
αλλά μήπως είναι λίγο εσπευσμένο ;
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : Όχι, κανένα πρόβλημα, είμαι ελεύθερος αμέσως. Η μικρή αγγελία
ήταν σαφής : (διαβάζει άτονα) «
Όποιος θέλει να είναι ο διάδοχός μου». Ιδού εγώ, και μ’ ενδιαφέρει πραγματικά!
«ας απαρνηθεί τον εαυτόν του», και αυτόν τον κανόνα,
ας είναι, «ας σηκώσει τον σταυρό του». Εδώ λοιπόν, υπάρχει ένα προβληματάκι,
ήθελα να σας πω …. Ναι, για το σταυρό, είμαι απαιτητικός. Έχω προτιμήσεις κάπως
ιδιαίτερες…. Οπότε, αν είναι δυνατόν, θα ήθελα κάτι αρκετά πρωτότυπο…. Ακόμα
και παρδαλό. Ναι, κάτι το πολύ χρωματιστό. Να! κάτι σε μοβ. Θα τα καταφέρετε ;
Ο
φύλακας τον κοιτάζει, χωρίς να πει λέξη.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : (πιστεύοντας ότι διακρίνει
μια άρνηση) Λοιπόν, κοιτάξτε, αν δεν γίνεται, δεν γίνεται. Ας το ξεχάσουμε! Από την άλλη όμως, θα
σας ζητήσω μια μικρή χάρη. Δώστε μου τον ελαφρύτερο σταυρό που έχετε στην
αποθήκη σας, επενδυμένο με αφρολέξ αν γίνεται. Γιατί έχω πρόβλημα με τη μέση
μου. (ο φύλακας τον κοιτάζει
διερευνητικά) Όχι πολύ σοβαρό, αλλά πρέπει να προσέχω. (Ο φύλακας συγκατανεύει χαμογελώντας) Το ιδανικό για μένα βέβαια θα
ήταν ένας σταυρός εξαιρετικά λεπτός, θα με διευκόλυνε, θα μπορούσα να το κρύψω
κάτω από το σακάκι. Εντάξει, σταματάω εδώ το παραλήρημά μου, θα μου το δείξετε
το σταυρό μου ; Λοιπόν, αν κατάλαβα καλά, ή αυτός ο σταυρός ή τίποτα ;
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Δεν είπα αυτό.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : Ναι αλλά αυτό εννοείτε. Σας αρέσουν οι πλάκες, ε ! (προσποιείται ότι δέχεται) Κοιτάξτε,
σύμφωνοι, αλλά μεταξύ μας, είστε τυχερός που αυτή η δουλίτσα μ’ ενδιαφέρει
πραγματικά. Όχι γιατί αν δεν προσαρμόζετε το σταυρό στα σύγχρονα γούστα, δεν
πρόκειται να τραβήξει τα πλήθη. Ορίστε, εγώ για παράδειγμα, πως θα δείχνω
φορτωμένος μ’ αυτό ; Με φαντάζεστε στο γραφείο, στο ασανσέρ, θα είναι πολύ
βολικό. (Σκύβει πάνω από το σταυρό και
προσπαθεί να το σηκώσει αλλά μάταια. Παραμένει απελπιστικά καρφωμένος στο
έδαφος) Άδικα επιμένω, δεν θα τα καταφέρω.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Αυτός ο σταυρός, κανένας
ποτέ δεν μπόρεσε να το σηκώσει, είναι ο δικός Του.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : Α, ναι;! Ε, τότε η μικρή
αγγελία, δεν είναι πολύ λογικό, γιατί αν είναι ο δικός του, δεν πρέπει μετά να
μας ζητήσει να τον φορτωθούμε. Θα ήταν σαδισμός αυτή η ιστορία.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Το σταυρό το δικό σας σάς
ζητάει να σηκώσετε, όχι το δικό του.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : Το δικό μου; Α, τότε εντάξει, έπρεπε να το πείτε αμέσως…. Και πού
είναι …. Δώστε το μου.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Μα πώς; Δεν το φέρατε μαζί
σας;
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : (Έκπληκτος) Εσείς τι
λέτε; (Ειρωνικά) Τίποτα στις τσέπες
μου, τίποτα στα χέρια μου.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Και στο βάθος σας, τίποτα;
Ούτε ίχνος ενός έστω μικρού σταυρού;
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : Μα τι μου λέτε τώρα; Χάνω την ώρα μου. Δώστε μου τη δουλειά και
ας τελειώνουμε.
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Αυτό σας έλεγα στην αρχή,
δεν είστε έτοιμος.
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ : Δεν είμαι έτοιμος εγώ; Θα το δούμε αυτό. Εξάλλου, δεν θέλω να δω
εσάς, το αφεντικό θέλω. Που είναι το αφεντικό;
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ
: Δεν μπορείτε να τον συναντήσετε, δεν ανταποκρίνεστε ακόμα στα κριτήρια της
επιχείρησης. Ελάτε αργότερα…!
ΤΕΛΟΣ
Μετάφραση από τα γαλλικά : «Petite Annonce» - L’ Intégrale – Sketch up & Compagnie. Ed. La Cause, 2004.