Τί λέει η Αγία Γραφή...

Είναι η Καινή Διαθήκη ένα αξιόπιστο κείμενο;

Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το κείμενο της Καινής Διαθήκης που έχουμε στα χέρια μας είναι πιστό στο πρωτότυπο; Τόσους αιώνες πέρασαν από τη συγγραφή των κειμένων της ΚΔ, δεν έχουν υποστεί αλλοιώσεις;

Δείτε την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα και σε άλλα μέσα από μια παρουσίαση.

Η Βίβλος μπορεί να διαβαστεί σαν θαυμάσια λογοτεχνία ή σαν Ιστορία του Ισραήλ ή σαν ένα βιβλίο-πηγή για θεολογικές γνώσεις. Είναι όλα αυτά μαζί. Όμως, κανένα από αυτά δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στον σκοπό της Γραφής, όπως καθορίζεται από τους ίδιους τους συγγραφείς της Βίβλου ή τη συνολική πείρα όσων έχουν χρησιμοποιήσει τη Βίβλο στο πέρασμα των αιώνων. Όταν ο Έσδρας, ο γραμματέας, διάβασε από τον Νόμο του Μωυσή στους εξόριστους που επέστρεφαν στην Ιερουσαλήμ, μας λέει ότι, όχι μόνο «καταλάβαιναν τα αναγινωσκόμενα», αλλά διαδοχικά «έκλαιγαν, καθώς ήκουσαν τους λόγους του νόμου» και έκαναν «ευφροσύνην μεγάλην». Και επέστρεψαν την επόμενη ημέρα για να κάνουν σκηνές για τη Γιορτή των Σκηνών, υπακούοντας στις εντολές του Νόμου. Το γεγονός ότι άκουσαν και κατάλαβαν τις γραφές είχε συνεγείρει τα συναισθήματά τους, παρακινώντας τους σε πράξη. Αιώνες μετά τον Έσδρα, ο J.B Phillips περιγράφει μια παρόμοια δική του εμπειρία, καθώς μετέφραζε την Καινή Διαθήκη. «Αν και έκανα ό,τι μπορούσα για να διατηρήσω μια συναισθηματική αμεροληψία», γράφει, «ανακάλυπτα συνεχώς ότι το υλικό που βρισκόταν στα χέρια μου ήταν παράξενα ζωντανό. μιλούσε στην περίπτωση μου με τον πιο ασυνήθιστο τρόπο». Τέτοιες αντιδράσεις καθρεφτί ζουν με ακρίβεια τις ζωντανές μεταφορές που συναντούμε στη Βίβλο, και που χρησιμοποιήθηκαν από τους συγγραφείς της για να περιγράψουν την επίδραση που ο Λόγος του Θεού είχε μέσα στη ζωή τους. Είναι φωτιά που ζεσταίνει και σφυρί που συντρίβει, νερό που καθαρίζει, γάλα που τρέφει, κρέας που δυναμώνει, φως που οδηγεί, ένα σπαθί για τη μάχη, και καθρέφτης που αποκαλύπτει. «... και ενεργείται μεταξύ ημών των πιστευόντων», «όστις δύναται να σας εποικοδομήσει», «ζων και ενεργός... διέρχεται... διερευνά».   David Field («Το Εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου» εκδ. Πέργαμος)

Η Βίβλος…   Σαν ήμασταν μικρά παιδιά μας έλεγε η μάνα μας: Να παίζετε, αλλά δε θα περπατάτε πάνω στα λουλούδια, και δεν θα ανεβοκατεβαίνετε τα σκαλοπάτια. ~ Ο Άβελ ήταν ο πιο μεγάλος κι εγώ ο πιο μικρός. Τρώγαμε το ψωμί μας τόσο λαίμαργα που οι γυναίκες, γελούσαν όταν περνούσαμε από δίπλα τους. ~ Συχνά σαν σκαρφαλώναμε στη σιταποθήκη του μοναστηριού για να παίξουμε, το μάτι μας έπεφτε σε ένα βιβλίο που ήταν στο πάνω μέρος ενός ντουλαπιού, άφταστο για μας. ~ Σκαρφαλώσαμε μια μέρα μέχρις αυτό το μαύρο βιβλίο. Δεν ξέρω πώς το αποκτήσαμε. Αλλά, θυμάμαι ότι ήταν μια Βίβλος. ~ Αυτό το παλιό βιβλίο μύριζε λιβάνι. Σταθήκαμε σε μια γωνιά συνεπαρμένοι. Ζωγραφιές παντού! Τι ευτυχία! Τι ενθουσιασμός! ~ Τ΄ ανοίξαμε στα διάπλατα γόνατά μας κι από την πρώτη κιόλας λέξη μας συνεπήρε! Ξεχάσαμε το παιχνίδι· βαλθήκαμε να το διαβάζουμε. ~ Διαβάζαμε και οι τρεις όλο το πρωινό. Για τον Ιωσήφ, τη Ρουθ, και τον Βοόζ, για τον Καλό Σαμαρείτη. Συνεπαρμένοι, το ξαναδιαβάσαμε το βράδυ. ~ Σαν παιδιά, όταν πιάσουν ένα ουράνιο πουλί με χαρούμενα ξεφωνητά και ανεκλάλητη χαρά, νοιώθουν στα χέρια τους την απαλότητα των φτερών τους.   Βίκτωρ Ουγκώ