Το κέρδος

Πρόσωπα

· Κώστας

· Πέτρος

· Παύλος

· Χάρης

· Άννα

ΚΩΣΤΑΣ	:	Λοιπόν τέλος της χρονιάς. Θα ήθελα όμως να ξέρω τι κέρδισες Πέτρο από τα τόσα μαθήματα που κάναμε στο Κυριακό;
ΠΕΤΡΟΣ	:	Τι να σου πω Κώστα, είμαι σκεπτικός. Δε μπορώ να βγάλω συμπέρασμα. Αν υπάρχει Θεός, γιατί τόση θλίψη και πόνος στον κόσμο; Γιατί οι πόλεμοι, γιατί οι καταστροφές;
ΚΩΣΤΑΣ	:	Όλα αυτά έπρεπε να τα ξέρεις Πέτρο. Στα ερωτήματά σου οι απαντήσεις έχουν δοθεί προ πολλού στα μαθήματα που κάναμε.
ΠΕΤΡΟΣ	:	Ναι δόθηκαν, δε λέω, μα δε με ικανοποίησαν. Είναι δυνατόν ένας Πατέρας στοργικός σα το Θεό, να εγκαταλείπει τα παιδία Του μέσα στην καταστροφή;
ΚΩΣΤΑΣ	:	Πέτρο το ξέρεις πολύ καλά. Ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος το Θεό.
ΠΑΥΛΟΣ	:	Εκεί στον κήπο της Εδέμ έγινε η ανταρσία. Είπε ο άνθρωπος: «Θεέ μου, δε θέλω να ΄χω καμιά εξάρτηση από Σένα. Είμαι κι εγώ ένας Θεός, ξέρω το καλό και το κακό. Τα μάτια μου ανοίχτηκαν. Ξέρω να κυβερνήσω τον εαυτό μου». Κι έτσι βρέθηκε έξω από την Εδέμ.
ΧΑΡΗΣ	:	Πήρε το καπελάκι του κι εδώθε πάνε οι άλλοι. Δε θέλησε να φτιάξει την ζωή του μόνος του Πέτρο; Θέλησε. Λοιπόν γιατί παραπονιέται για τις καταστροφές και τις θλίψεις που περνάει;
ΠΕΤΡΟΣ	:	Τα ξέρω αυτά Χάρη. Όμως μιας μάνας το παιδί όταν παραστρατήσει δε το κυνηγάει η μάνα ώσπου να το φέρει στον ίσιο δρόμο;
ΚΩΣΤΑΣ	:	Αυτό κάνει κι ο Θεός. Κυνηγάει τα παραστρατημένα παιδιά Του. Θέλει να τους φέρει κοντά του. Όμως…
ΧΑΡΗΣ	:	Τους τραβάει και το αυτί, τους δίνει και κανένα σκαμπίλι, για να πονέσουν, να καταλάβουν. Αν δε κλάψεις Πέτρο, δε φωνάζεις βοήθεια. Έτσι κι ο άνθρωπος πρέπει να κλάψει για να ζητήσει το Θεό.
ΠΕΤΡΟΣ	:	Αυτό ακριβώς είναι που με στεναχωρεί. Γιατί πρέπει να κλαίμε, να πονάμε, να αρρωσταίνουμε για να βρούμε το Θεό;
ΧΑΡΗΣ	:	Γιατί με τη χαρά ο άνθρωπος δεν Τον βρίσκει. Πρέπει να πονέσει πολύ για να καταλάβει τι σημαίνει ζωή χωρίς το Χριστό. (Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στη σκηνή μία κοπέλα, όλοι γυρίζουν και τη χαιρετάνε).
ΟΛΟΙ	:	Γεια σου Άννα.
ΑΝΝΑ	:	Γεια σας.
ΧΑΡΗΣ	:	Και χαρά σας.
ΠΑΥΛΟΣ	:	Πως από δω;
ΑΝΝΑ	:	Να, σας είδα μαζεμένους, κι ήρθα να δω τι συζητάτε. Αν βέβαια δεν είμαι αδιάκριτη.
ΧΑΡΗΣ	:	Από αδιακρισία άλλο πράγμα. (Γελάνε όλοι).
ΠΑΥΛΟΣ	:	Ήθελα να κάνω και σε σένα την ερώτηση που έκανε ο Κώστας στον Πέτρο, μια που ήρθες εδώ. Τι κέρδισες από τα τόσα μαθήματα που κάναμε;
ΑΝΝΑ	:	(Σκεπτική) Διαρκώς τα σκέπτομαι, αλλά…
ΧΑΡΗΣ	:	(μιμούμενος τη φωνή της) Αλλάαα; Εδώ είναι ο κόμπος.
ΑΝΝΑ	:	(Σοβαρά) Πες το κόμπο, πες το όπως θέλεις. Ακόμα δεν αποφάσισα να κάμω το βήμα.
ΠΕΤΡΟΣ	:	Αυτό ακριβώς το βήμα είναι που χρειάζεται.
ΧΑΡΗΣ	:	Αρκεί να μην είναι σημειωτόν.
ΚΩΣΤΑΣ	:	Θα θελα να συνεχίσουμε τη συζήτηση από κει που σταματήσαμε. (Στον Πέτρο) Αυτές ακριβώς οι θλίψεις είναι Πέτρο, που δείχνουν ότι υπάρχει Θεός. Όπως μάθαμε στο Κυριακό, αυτές είναι διαπαιδαγωγήσεις του Θεού για να μας φέρει κοντά του.
ΑΝΝΑ	:	Μα είναι ανάγκη με αυτό τον τρόπο να γνωρίσουμε το Θεό;
ΠΑΥΛΟΣ	:	Όταν οι γονείς σου Άννα σε μαλώνουν και σε τιμωρούν για τα σφάλματά σου, λες ότι δε σε αγαπούν;
ΑΝΝΑ	:	Μ΄αγαπούν βέβαια.
ΠΑΥΛΟΣ	:	Ε, λοιπόν και ο Θεός σε αγαπάει. Θέλει να σε κάνει να γυρίσεις κοντά Του, να μετανοήσεις.
ΠΕΤΡΟΣ	:	Μετανοεί κανείς όταν κάνει πράγματα που δεν είναι σωστά. Εγώ πάντα προσέχω στη ζωή μου να μη βλάψω κανέναν.
ΧΑΡΗΣ	:	Δεν λες λοιπόν, ποτέ ψέματα εσύ; Κι αν πει κανείς ένα ψέμα χρειάζεται να πεις άλλα τόσα ψέματα να το δικαιολογήσεις…
ΑΝΝΑ	:	Ε, δεν είναι και τόσο κακό ένα ψεματάκι, και ποιος δε λέει ψέματα και μάλιστα όταν πρόκειται να σώσεις έναν άνθρωπο;
ΧΑΡΗΣ	:	Να σώσεις άνθρωπο; Και θα κάνεις εσύ το δικηγόρο του Θεού; Δεν είναι ικανός ο Ίδιος να σώσει τον άνθρωπο και πρέπει εσύ να τον σώσεις με το ψέμα σου;
ΑΝΝΑ	:	(Με δισταγμό) Ίσως… έχεις δίκιο…
ΚΩΣΤΑΣ	:	(Στον Πέτρο) Λοιπόν Πέτρο, ακόμη δεν ήρθε το κέρδος;
ΧΑΡΗΣ	:	(Στην Άννα) Λοιπόν Άννα, και συ στον ίδιο παρονομαστή;
ΠΕΤΡΟΣ	:	Πώς να ξεδιαλύνω μέσα μου τόσα πράγματα; Είναι όλα τόσο μπερδεμένα στον κεφάλι μου…
ΠΑΥΛΟΣ	:	Πήγαινε λοιπόν σπίτι σου, κλείσου στο δωμάτιό σου και ζήτησε με προσευχή ο Θεός να σου τα ξεδιαλύνει.
ΠΕΤΡΟΣ	:	(Αποφασιστικά) Αυτό θα κάνω…
ΑΝΝΑ	:	Κι εγώ.
ΧΑΡΗΣ	:	Μ΄ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.
ΚΩΣΤΑΣ	:	Μη βιάζεσαι Χάρη.
ΧΑΡΗΣ	:	«Η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν».
ΠΑΥΛΟΣ	:	Έχει δίκιο ο Χάρης. Αλλά ας χωρίσουμε τώρα, κάποια άλλη μέρα ελπίζω να συναντηθούμε.
ΠΕΤΡΟΣ	:	Αντίο λοιπόν.
ΑΝΝΑ	:	Γεια σας.
ΧΑΡΗΣ	:	Και ορεβουάρ, που λένε Γαλλικά….