ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

(Παντομίμα)

Πρόσωπα: - το πλήθος (6 άτομα περίπου)

- ο Ιησούς

- ο αφηγητής

Το πλήθος είναι ντυμένο με τα ίδια χρώματα, σκούρα κατά προτίμηση. Φοράνε μια μισή μάσκα μαύρη (από εκείνες που αφήνουν το στόμα ελεύθερο). Ο Ιησούς με λευκό πουκάμισο και κόκκινο παντελόνι ή μπλε.

Ξεκινάει η παντομίμα με τον Ιησού επάνω σε μια σκάλα, την πλάτη γυρισμένη στο κοινό. Το πλήθος, χωρισμένο σε δυο ομάδες είναι γυρισμένο προς το κοινό. Η κάθε ομάδα βρίσκεται σε μια άκρη της σκηνής. Τα άτομα αυτά έχουν κρύψει το πρόσωπό τους με τα χέρια τους και έχουν καθίσει σε εμβρυϊκή στάση.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ:	Κανένας δεν είδε ποτέ τον Θεό· ο Λόγος όμως ήταν μαζί με το Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος…
	Οι δύο ομάδες σιγά-σιγά ζωοποιούνται και κινούνται αλλά με τα χέρια στο πρόσωπο.
	Και ο Λόγος έγινε άνθρωπος, και κατοίκησε μεταξύ μας
	Ο Ιησούς στρέφεται προς το κοινό, πέφτουν τα χέρια από τα πρόσωπα των ατόμων.
	Και ήταν γεμάτος με χάρη και αλήθεια. Ακτινοβολούσε φως!
	Ενώ ο Ιησούς κατεβαίνει αργά από τη σκάλα:
	Και το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· γιατί τα έργα τους ήσαν πονηρά
	Τα άτομα απομακρύνονται και προστατεύονται από την παρουσία του φωτός. Μαζεύονται σε ομάδες και παίρνουν στάσεις που συμβολίζουν το κακό.
	Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν. Όποιος πράττει το κακό είναι εχθρός του φωτός. Αρνείται να έρθει στο φως γιατί φοβάται τα έργα του να ελεγχθούν από το φως.
	Με αγάπη, ο Χριστός πλησιάζει τους ανθρώπους με σκοπό να πιάσει φιλία μαζί τους. Εκείνοι όμως τον σπρώχνουν και έπειτα παραμένουν σε μια στάση που δηλώνει την ευχαρίστηση στο κακό και την απόσταση από τον Ιησού. Εκείνος, ενώ τα άτομα ακινητοποιούνται, απλώνει τα χέρια του «για να λάμψει μέσα στον κόσμο».
	Το φως φέγγει μέσα στο σκοτάδι. Το φως φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Φωτίζει την καρδιά του γιατί από την καρδιά του προέρχονται όλα τα κακά.
	Ακούγεται ο ήχος ενός ταμπούρλου που χτυπάει σαν καρδιά. Τα άτομα χαλαρώνουν και παίρνουν ένα πιο φυσικό ύφος.
	Από την καρδιά του ανθρώπου προέρχονται :
	Η κάθε αμαρτία που ακολουθεί, παρουσιάζεται με μια σκηνή (σαν ένας πίνακας). Τα άτομα πρέπει να ακινητοποιούνται αρκετή ώρα ούτως ώστε το κοινό να καταλάβει καλά το νόημα. Το ταμπούρλο συνεχίζει να κρούει.
	Ο φόνος
	Η μοιχεία
	Η απάτη
	Τα κουτσομπολιά
	Η βία
	Ενώ παρελαύνουν οι διάφορες σκηνές, ο Ιησούς στρέφει την πλάτη στο κοινό και κάθε αμαρτία που απαγγέλλεται είναι ένα μαστίγωμα που τον προετοιμάζουν για τη σταύρωση. Όταν αρχίσει ξανά ο αφηγητής, τα άτομα διαμορφώνουν έναν ημικύκλιο.
	Τελικά ποιος φταίει; Ο κόσμος;
	Τα άτομα δείχνουν με το δάκτυλο τον κόσμο που τους περιβάλλει. Το ένα μετά το άλλο ξεκινώντας από αριστερά μέχρι δεξιά.
	Η ιστορία;
	Τα άτομα στρέφουν τα βλέμματά τους πίσω, διαβάζουν βιβλία, κλπ
	Οι κυβερνήσεις;
	Με τη σειρά τους χτυπάνε με το πόδι κάτω και κάνουν ένα στρατιωτικό χαιρετισμό διαφορετικό ο καθένας.
	Οι οικονομικές συγκυρίες;
	Ψάχνουν μέσα στις τσέπες τους, δεν βρίσκουν τίποτα, απογοητεύονται.
	Οι τίτλοι των εφημερίδων;
	Διαβάζουν εφημερίδες ή τις πουλάνε
	Ο γείτονας;
	Δείχνει ο καθένας κάποιον άλλον
	Η γυναίκα σου;
	Τα αγόρια δείχνουν τα κορίτσια
	Ο άνδρας σου;
	Τα κορίτσια δείχνουν τα αγόρια
	ΕΣΥ φταις, εσύ – εσύ – εσύ - εσύ – εσύ – εσύ…
	Σε κάθε «εσύ» τα άτομα δείχνουν κάποιον διαφορετικό, έπειτα τον εαυτό τους, έπειτα διάφορα σημεία του κοινού. Το τελευταίο «εσύ» το φωνάζουν δυνατά όλοι μαζί και στρέφονται όλοι στο Χριστό δείχνοντάς Τον. Χτυπάνε βίαια με το πόδι το πάτωμα και σηκώνουν τις γροθιές τους με λύσσα εναντίον του. Πέφτουν όλοι επάνω του και Τον αναγκάζουν με τα χτυπήματά τους να ανέβει στη σκάλα. Τον σταυρώνουν εκεί. Ο ήχος του ταμπούρλου αυξάνει σε ένταση και σε συχνότητα. Στη σταύρωση, μιμείται τον ήχο του σφυριού επάνω στα καρφιά. Εξουθενωμένοι, όλοι πέφτουν κάτω, το κεφάλι χαμηλωμένο μπροστά στον εσταυρωμένο. Εκείνος γέρνει το κεφάλι προς τα εμπρός και πεθαίνει. Σιωπή. Μουσική θλιμμένη. Σιγά-σιγά δυο άτομα σηκώνουν το κεφάλι, σηκώνονται όρθιοι και κατεβάζουν το Χριστό από τη σκάλα. Τον οδηγούν στο κέντρο του ημικυκλίου αλλά να μη φαίνεται. Οι 2 μένουν με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό.
	Ο Χριστός ήρθε εδώ κάτω στη γη με σκοπό να αλλάξει η δική σου ζωή. Πρέπει να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα. Μπορείς να κάνεις μια νέα αρχή γιατί ο Ιησούς Χριστός, αυτό το τέλειο πρόσωπο, γεννήθηκε στη φάτνη και πέθανε επάνω στο σταυρό στη δική σου τη θέση. Πλήρωσε για όλο το κακό που υπάρχει μέσα στην καρδιά μας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Αντικατέστησε το σκοτάδι με το Φως.
	Επάνω σ’ αυτά τα λόγια, και ενώ ο Χριστός περνάει μπροστά τους, οι άνθρωποι βγάζουν τις μάσκες, (εκτός από έναν) και ανοίγουν τον κύκλο. Ο Ιησούς πλησιάζει
	Το φως φέγγει μέσα στο σκοτάδι, και το σκοτάδι δεν το κατέλαβε
	Ο κόσμος είναι μαζεμένος γύρω από τον Ιησού. Μερικοί είναι όρθιοι, άλλοι καθιστοί. Τον κοιτάζουν όλοι, Εκείνος γυρίζει προς το κοινό. Το άτομο που αρνήθηκε το φως απομακρύνεται. Πρέπει η τελευταία σκηνή αυτή να δίνει την εντύπωση μιας ζεστής οικογενειακής ατμόσφαιρας.

(Από τα Γαλλικά)