Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΟΥ & ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΓΗΣ

ΣΚΗΝΗ 1^η

Μπαίνει ο σπορέας και με αργές κινήσεις σπέρνει τους σπόρους.

Αφηγητής : Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, αυτός μονάχος μένει· αν, όμως, πεθάνει, φέρνει πολύ καρπό.

Συνεχίζοντας ο σπορέας να σπέρνει, βγαίνει.

ΣΚΗΝΗ 2^η

Μπαίνουν οι κόκκοι μιμούμενοι ότι πέφτουν από ψηλά και χτυπούνε.

Κόκκος 1 : Αχ, οχ !

Κόκκος 2 : Οχ, οοοχ !

Κόκκος 3 : Α, πα πα ! οοοχ, ο αγκώνας μου!

Κόκκος 4 : Χτύπησα τα χέρια μου !

Κόκκος 5 : Οοοχ, εγώ τα γόνατά μου …

Κόκκος 6 : Παιδιά, η προσγείωση ήταν λίγο ανώμαλη, ε;

Κόκκος 7 : Ναι ! Αυτό σημαίνει να πέφτεις από ψηλά.

Κόκκος 7 : Και να βρίσκεσαι ξαφνικά χαμηλά !

Κόκκος 2 : Δεν το πιστεύω ! Μου χάλασε η φράντζα !

Κόκκος 1 : Κι εμένα, κοιτάξτε πως έγιναν τα ρούχα μου. Κι εγώ καθόμουν και φτιαχνόμουν με τόση προσοχή εχθές το βράδι ! Φανταζόμουν ότι αυτή η μέρα θα ήταν κάπως πιο επίσημη …

Κόκκος 6 : Δηλαδή εσύ τι περίμενες ;

Κόκκος 1 : Περίμενα ότι θα γινόταν μια τελετή, και έναν-έναν θα μας ακουμπούσε με προσοχή, με αγάπη και στοργή στο έδαφος …

Κόκκος 2 : Κι εγώ το ίδιο. Διαφορετικά τα περίμενα. Είχα ακούσει για ένδοξους σκοπούς, για αγάπη, για χαρά για ειρήνη, για ζωή, για ασφάλεια, ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Και κοιτάξτε πως έχουμε καταντήσει. Μέσα στις λάσπες !

Κόκκος 6 : Κι αυτό είναι μόνο η αρχή.

Όλοι οι άλλοι κόκκοι μαζί : Τι εννοείς;;;

Κόκκος 6 : Οι οδηγίες του αφεντικού είναι σαφείς. Δεν τις ακούσατε; Και αν δεν τις ακούσατε, δεν τις διαβάσατε;

Κόκκος 5 : Για να είμαι ειλικρινής, όταν μας μίλαγε το αφεντικό, δεν πολύ άκουγα…

Κόκκος 4 : Ε! Βέβαια. Όλη την ώρα που μιλούσε το αφεντικό, μου μιλούσες εμένα και έτσι ούτε εγώ άκουσα τι έλεγε !

Κόκκος 7: Ούτε κι εγώ, αλλά δεν θυμάμαι κιόλας που έβαλα τις γραπτές οδηγίες που μας έδωσε.

Κόκκος 2 : Βρε παιδιά, μην κάνετε έτσι. Θα τα βρούμε. Κάτι θυμάμαι εγώ που έλεγε για καρποφορία, ότι αυτός είναι ο σκοπός μας, αλλά τέλος πάντων … Για πες μας εσύ που φαίνεσαι ότι ξέρεις περισσότερα : τώρα, τι κάνουμε ;

Κόκκος 6 : Πράγματι ο σκοπός μας είναι η καρποφορία. Γι αυτό υπάρχουμε και γι αυτό το καλό μας αφεντικό μας έσπειρε εδώ…

Κόκκος 5 : Μας πέταξε εννοείς…

Κόκκος 6 : Δεν μας πέταξε. Μας έσπειρε. Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στη γη … Ήταν απαραίτητο. Αλλά δεν φτάνει. Οι οδηγίες που έχουμε μας λένε να πεθάνουμε τώρα

Κόκκος 1: Ορίστε ;!

Κόκκος 7 : Αυτό δεν το κατάλαβα !

Κόκκος 7 : Σίγουρα, θα αστειεύεσαι.

Κόκκος 6 : Όχι παιδιά, το αφεντικό ήταν σαφέστατο : Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, αυτός μονάχος μένει· αν, όμως, πεθάνει, φέρνει πολύ καρπό.

Κόκκος 3 : Δηλαδή πρέπει να ……πεθάνουμε … εδώ ……

Κόκκος 4 : Παιδιά εγώ, δεν πρόκειται να πεθάνω, το βρίσκω πολύ βάρβαρο.

Κόκκος 1 : Εγώ με τίποτα δεν το δέχομαι. Για φαντάσου ! Αποκλείεται να σαπίσω εδώ πέρα!!

Κόκκος 7 : Έχετε δίκιο. Θα βρούμε κάτι άλλο να κάνουμε.

Κόκκος 6 : Αδελφάκια μου τι λέτε. Και η καρποφορία ;

Κόκκος 5: Η καρποφορία, η καρποφορία ……

Κόκκος 2 : θα βρούμε άλλο τρόπο να καρποφορήσουμε.

Κόκκος 3, Κόκκος 7 : Τέλεια ! Φοβερή ιδέα !

Κόκκος 2 : Εεε. Τι το’ χουμε το τούτο (δείχνει το μυαλό της)

Κόκκος 1 : Προτείνω να φτιάξουμε μια επιτροπή η οποία θα έχει σαν σκοπό την ανεύρεση καινούργιων μεθόδων καρποφορίας.

Κόκκος 3 : Αυτό λέω κι εγώ. Όχι θανάτους και σαπίσματα μέσα στη γη. Αυτά ήταν για μια εποχή. Πρέπει να είμαστε προοδευτικοί, να κοιτάζουμε μπροστά και όχι πίσω. Τι λες φίλε, συμφωνείς;

Κόκκος 6 : Λυπάμαι παιδιά αλλά δεν συμφωνώ. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φέρουμε καρπό. Πρέπει να πεθάνουμε…

Κόκκος 7 : Καλά καλά, φύγε από δω τώρα, βλέπεις ότι εμείς έχουμε πολύ δουλειά. Πρέπει να συνεδριάσουμε.

Ο Κόκκος 6 απομακρύνεται αργά και οι 6 κόκκοι κάθονται γύρω-γύρω για να συνεδριάσουν. Ο προβολέας όμως ακολουθεί τον κόκκο 1 ενώ ακούγονται για λίγο ακόμα τις συζητήσεις των κόκκων.

Κόκκος 3 : Η καρποφορία χρειάζεται καλύτερη οργάνωση. Να κάνουμε επιτροπές που θα μας οργανώνουν να καρποφορούμε.

Κόκκος 2 : Συμφωνώ. Το παν είναι η οργάνωση. Δεν βλέπετε τι γίνεται στο εξωτερικό; Μπαίνεις σε μια σιταποθήκη και αμέσως σε πλησιάζει ο υπεύθυνος της υποδοχής που σε συστήνει στον υπεύθυνο των καινούργιων κόκκων και αυτός με τη σειρά του σε προωθεί στον αρμόδιο κόκκο για τις δραστηριότητες της σιταποθήκης. Φοβερή οργάνωση. Αυτό μας λείπει !

Κόκκος 6 (μονολογεί) : Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στη γη …

Κόκκος 7 : Σωστό. Εγώ προτείνω να κάνουμε ένα μεγάλο συνέδριο όπου θα καλέσουμε πολλούς, πάρα πολλούς κόκκους. Και εκεί θα έχουμε ομιλίες για την καρποφορία. Θα φέρουμε από μακριά ειδικούς της καρποφορίας και θα κάνουμε σεμινάρια σε ομάδες για την καρποφορία.

Κόκκος 6 (μονολογεί): … και πεθάνει …

Κόκκος 2 : Τέλεια ! Και για να έρθουν πολλοί κόκκοι θα κάνουμε μεγάλη διαφήμιση και με πολλά ωραία πράγματα μετά τις ομιλίες.

Κόκκος 6 (μονολογεί): … αυτός μονάχος μένει …

Κόκκος 1 : Πρέπει να ενωθούμε και με άλλους κόκκους, σινάπεως, βρώμης, καλαμποκιού. Να μην είμαστε απομονωμένοι. Έτσι θα καρποφορήσουμε καλύτερα και περισσότεροι θα είμαστε.

Κόκκος 5 : Είμαστε σοφοί! Με όλα αυτά δεν είναι δυνατόν. Θα φέρουμε πολύ καρπό.

Κόκκος 4 : Τελικά, βλέπετε, με λίγη προσπάθεια, βρίσκονται λύσεις, χωρίς θανάτους, χωρίς ακραία πράγματα. Ένας απλός εκσυγχρονισμός χρειάζεται.

Κόκκος 6 (μονολογεί): … αν, όμως, πεθάνει …

Κόκκος 1 : Πράγματι, αυτό χρειάζονται οι οδηγίες που έδωσε το αφεντικό : να προσαρμοστούν στην εποχή που ζούμε, χωρίς φανατισμούς.

Κόκκος 6 (μονολογεί): φέρνει πολύ καρπό.

ΣΚΗΝΗ 3^η

Κόκκος 6 : Γεια σου αδελφάκι ! Τι κάνεις εδώ πέρα ;

Κόκκος 8 : Όπως βλέπεις ξεκουράζομαι. Προσπαθώ να συνέλθω από την προσγείωσή μου. Όταν συνέλθω θα βρω μια καλή θέση εδώ κοντά και θα απολαύσω την όμορφη ζωή.

Κόκκος 6 : Εδώ, στην επιφάνεια θα μείνεις ; Δεν είσαι σοβαρός. Και πως θα καρποφορήσεις;

Κόκκος 8 : Αρκεί που με έσπειρε το αφεντικό. Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτ’ άλλο. Όλα τα φροντίζει το αφεντικό, όλα τσουλάνε μόνα τους. Έχω και ένα μαξιλαράκι, να, βλέπεις. Το βάζω έτσι για να μη με πληγώσουν οι πέτρες και είμαι μια χαρά.

Κόκκος 6 : Τι μια χαρά αδελφάκι μου ! Εδώ που είσαι δεν θα υπάρχεις για πολύ. Θα σε πατήσουν, θα σε τσακίσουν, θα σε εξαφανίσουν. Πρέπει να μπεις πιο βαθιά, να πεθάνεις, να ριζώσεις …

Κόκκος 8 : Να ριζώσω ; Να πεθάνω ; Τρελάθηκες ; Εδώ είναι η ζωή, κοίτα : Ηλιοθεραπεία (βάζει τα γυαλιά του), φραπεδάκι (πιάνει το φραπέ του), ξενοιασιά (ξαπλώνει στην πολυθρόνα)

Κόκκος 6 : Δεν ξέρω τι λες. Πάντως δεν πρόκειται να καρποφορήσεις έτσι. Μου φαίνεται ότι είσαι χαμένος κόκκος … χαμένος κόπος.

Απομακρύνεται και αρχίζει να σκάβει.

ΣΚΗΝΗ 4^η

Κόκκος 6 : Γεια σου αδελφάκι ! Πως πάει το σκάψιμο ; Δύσκολο λιγάκι να θάψει κανείς τον εαυτόν του. Έτσι δεν είναι ;

Κόκκος 9 : Γεια χαρά ! Εγώ τελείωσα με το θάψιμο …. εεε …. το σκάψιμο. Καλά είμαι εδώ.

Κόκκος 6 : Μα είμαστε πολύ ρηχά. Η πλούσια καρποφορία βρίσκεται σε βαθιά τοποθεσία. Εκεί όπου έχει πλούσια τροφή και άφθονο νερό. Το καλό μας αφεντικό μας το είπε και Εκείνος μας τα παρέχει χωρίς μέτρο εκεί κάτω.

Κόκκος 9 : Αδελφάκι, αυτό είναι για λίγους, δεν είναι για μας. Είναι για τους ειδικούς … τους… πώς να το πω … τους φανατικούς !

Κόκκος 6 : Κάνεις μεγάλο λάθος ! Είναι η αποστολή κάθε κόκκου. Δεν είναι πολυτέλεια ούτε προαιρετικό. Γι αυτό υπάρχουμε, για να φέρουμε πολύ καρπό.

Κόκκος 9 : Κι εγώ θα φέρω καρπό εδώ που είμαι.

Κόκκος 6 : Όχι. Οι οδηγίες του αφεντικού είναι ξεκάθαρες : εάν δεν πεθάνουμε δεν μπορούμε να φέρουμε καρπό. Και ο θάνατος πρέπει να γίνει σε μεγάλο βάθος. Έλα μαζί μου !

Κόκκος 9 (διστακτικός και σκεπτικός στην αρχή) : Δεεεεν γίνεται … Έχω βολευτεί. Έχω τις ανέσεις μου. Και από δω που είμαι, βλέπω και τον έξω κόσμο. Έτσι αν περάσει μια καλή ευκαιρία, τσακ, απλώνω το χέρι και την αρπάζω. Η πιο έξυπνη θέση είναι εδώ : και μέσα στη γη και έξω στον κόσμο!

Κόκκος 6 : Καημένε μου ! Δεν μπορείς να είσαι ένας μοιρασμένος κόκκος! Πρέπει να πάρεις μια ξεκάθαρη θέση. Έλα μαζί μου!

Κόκκος 9 : Όχι. Δεν μπορώ!

Κόκκος 6 : Εγώ, πρέπει να φύγω, γιατί η εποχή προχωράει και δεν μπορώ να αργήσω. Ο χειμώνας δεν θα με περιμένει…

ΣΚΗΝΗ 5^η

Ενώ εξελίσσεται ο διάλογος, ο κόκκος 7 όλο και μεταφέρει μια Αγία Γραφή η οποία του πιάνει το χώρο. Δεν υπάρχει θέση γι αυτή, πέφτει, ενοχλεί …

Κόκκος 6 : Γεια σου αδελφάκι ! Είσαι κι εσύ σε καλό δρόμο. Ε, σου μιλάω ! (Τον ακουμπάει) Δεν μ’ ακούς ; (Τον σκουντάει)

Κόκκος 10: Α, ναι, γεια σου. Συγνώμη, δεν σε πρόσεξα. Μισό λεπτό (σηκώνει τηλέφωνο και κάνει ότι μιλάει)

Κόκκος 6 : Βλέπω ότι είσαι πολύ απασχολημένος.

Κόκκος 10 : Ναι, πνίγομαι, αλλά τι μπορώ να κάνω για σένα;

Κόκκος 6 : Τίποτα, απλώς περνούσα, σε είδα και είπα, να ας κάνουμε το δρόμο μαζί. Αλλά βλέπω ότι εσύ ασχολείσαι με πολλά άλλα πράγματα. Να σου ρωτήσω κάτι.

Κόκκος 10 : Ρώτα.

Κόκκος 6 : Εσύ, δεν θα πεθάνεις ; Δεν θα καρποφορήσεις εσύ ποτέ;

Κόκκος 10 : Να καρποφορήσω ; Α, ναι, βέβαια. Μέσα σε όλα αυτά που κάνω είναι και ο καρπός. Το έχω στο πρόγραμμα. Να κοίτα, έχω προγραμματίσει συνάντηση μεθαύριο με άλλους κόκκους για να μιλήσουμε, να κάνουμε ευχές και να φτιάξουμε οργανογράμματα για μια καλύτερη καρποφορία.

Κόκκος 6 : Μα το αφεντικό μας, δεν μας είπε να μιλάμε για την καρποφορία αλλά ο καθένας μας να καρποφορήσει. Και βέβαια αυτό γίνεται μόνο αν πεθάνει ο κάθε κόκκος.

Κόκκος 10 : Έτσι είναι ακριβώς! Συμφωνώ απόλυτα! Τι ωραία που τα λέει το αφεντικό, πως με συγκινούν τα λόγια Του!

Κόκκος 6 : Πράγματι. Αξιοποιούνται όμως τα λόγια του μόνο αν τα κάνουμε. Αν όχι…

Κόκκος 10 : Έτσι είναι ! Οχ, Με τη κουβέντα ξεχάστηκα και δεν σου σύστησα τους στενούς μου φίλους. Από δω είναι η Μεριμνούλα, πάντα κοντά μου, ημέρα αλλά και νύχτα πολλές φορές. Μου κρατάει συντροφιά και τα λέμε, τα λέμε … ατελείωτες ώρες. Από δω η Ηδονίτσα. Είναι εξαιρετική παρέα, περιζήτητη και για να την έχεις αποκλειστικά δική σου ξοδεύεις πολλά! … Και από δω είναι ο Πλουτάκος. Απαραίτητος φίλος και συνεργάτης για να τα έχεις καλά με την Ηδονίτσα. Ο Πλουτάκος μου σύστησε τη Μεριμνούλα γιατί είναι οι δυο τους αχώριστοι φίλοι. Χέρι-χέρι πάνε αυτοί. Οι τέσσερις μας είμαστε τώρα πολύ καλοί φίλοι.

Κόκκος 6 : Ο σκοπός μας όμως δεν είναι να πιάνουμε φιλίες εδώ κάτω, να κάνουμε ρίζες ανάμεσα σε τέτοιους φίλους. Για το καρπό υπάρχουμε εμείς …

Ο Κόκκος 10 δεν δίνει πια σημασία. Ο Κόκκος 6 απομακρύνεται, και κάνει ότι σκάβει. Εν τω μεταξύ, ο Κόκκος 10 πάλι δουλεύει πυρετωδώς. Οι 3 φίλοι του όλο και τον πλησιάζουν, πιο κοντά φέρνουν την καρέκλα τους, τον αγκαλιάζουν και τέλος τον πνίγουν.

ΣΚΗΝΗ 6^η

Τελικά βρίσκει μια καλή θέση και κάθεται. Μόνος.

Κόκκος 6 : Τελικά, η καρποφορία είναι θέμα του κάθε κόκκου. Δεν είναι ομαδικό. Κρίμα για τους άλλους. Λυπάμαι όμως πιο πολύ το καλό μου αφεντικό : Τόσος κόπος, τόσος ιδρώτας, τόσο αίμα για να γεννηθούμε εμείς, για να γίνουμε εμείς ικανοί να καρποφορήσουμε … κι εμείς… Ας είναι… Νομίζω ότι αυτό το μέρος είναι καλό. Έχει νερό άφθονο και αρκετή τροφή. Πολύ ωραία. Αχ, κουράστηκα, αλλά άξιζε τον κόπο.

Χασμουριέται και σιγά αποκοιμιέται. Ακούγεται ο «χειμώνας» του Βιβάλντι και ο παλμός μιας καρδιάς. Οι παλμοί αυτοί πάνε πιο αργά μέχρι να σταματήσουν τελείως. Σβήνουν τα φώτα

ΣΚΗΝΗ 7^η

Ανάβουν ξαφνικά τα φώτα και ακούγεται η «άνοιξη» του Βιβάλντι. Ο κόκκος σηκώνεται με πράσινο κουστούμι και γύρω του έχει μικρούς κόκκους.

Κόκκος 6 : Ελάτε, ελάτε, μπείτε όλοι στη σειρά !! Να σας μετρήσω !

Μικρός κόκκος 1 : Μη σπρώχνεις !

Μικρός κόκκος 2: Με πάτησε !

Κόκκος 6 : Ηρεμήστε ! Μη κουνιέστε ! 30…40…

Μικρός κόκκος 3 : Μου πήρε τη θέση …

Κόκκος 6 : 80 … 90 … 100. Είμαστε όλοι εδώ.

Μπαίνει ο Κόκκος 4 (γερασμένος, κυρτός) κρατώντας μια μαγκούρα.

Μικρός κόκκος 4 : Κοιτάξτε αυτόν το γέρο … Πω, πω, πως είναι έτσι !

Μικρός κόκκος 3 : Σαν σταφίδα είναι !

(Γελάνε όλοι οι μικροί)

Κόκκος 6 : Σιωπή ! Δεν είναι σωστό να κοροϊδεύετε τους μεγαλύτερους. Ελάτε.

Κόκκος 4 : Αααχ, νεολαία. Κανένας σεβασμός.

Μικρός κόκκος 2 : Γεια σου παππούλη !

Μικρός κόκκος 4 - Μικρός κόκκος 1 : Γεια σου παππού !

Βγαίνουν από τη σκηνή λέγοντας δυνατά

Μικρός κόκκος 1 - Μικρός κόκκος 2 : ο ένας 30 …

Μικρός κόκκος 4 – Μικρός κόκκος 3 : ο άλλος 60 …

Όλοι μαζί δυνατά : ο άλλος 100 !

ΤΕΛΟΣ

Κ.Γ.Π.