ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Το σκετς αυτό διαδραματίζεται μέσα σε μια σχολική τάξη. Η τάξη συμβολίζει την εκκλησία και οι μαθητές τους πιστούς. Ο δάσκαλος είναι ο Κύριος.

Υπάρχουν θρανία, καρέκλες, μια έδρα, ένας προβολέας, μια οθόνη.

 

ΣΚΗΝΗ 1η

Είναι η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς. Ο δάσκαλος είναι ήδη μέσα στην τάξη και τακτοποιεί την έδρα. Χτυπάει το κουδούνι και σε λίγο μπαίνουν οι μαθητές. Κάθονται με ησυχία.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

:

Καλημέρα παιδιά. Καλώς ορίσατε στο καινούργιο σας σχολείο. Χαίρομαι ειλικρινά που πήρατε αυτή την απόφαση να γίνετε μαθητές.

Όμως, πριν αρχίσουμε να δουλεύουμε, θέλω να αποσαφηνίσω μερικές έννοιες. Τί σημαίνει για σας να είστε μαθητές μου;

 

ΜΙΧΑΛΗΣ

:

(Σηκώνει το χέρι) Κύριε, νομίζω ότι σημαίνει να είμαστε χριστιανοί.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Τί σημαίνει όμως αυτό;

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

 

(Σηκώνει το χέρι) Κύριε, σημαίνει να πιστεύουμε ότι αυτά που λέτε είναι η Αλήθεια.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Είναι μια καλή αρχή. Αλλά κι άλλοι πιστεύουν ότι αυτά που λέω είναι αλήθεια αλλά αυτό δεν τους κάνει μαθητές μου.

 

ΣΙΜΟΣ

:

(Σηκώνει το χέρι με ανυπομονησία) Κύριε, Κύριε!.. Αφού μάθουμε από σας τα πράγματα, να γίνουμε κι εμείς δάσκαλοι και ιεροκήρυκες.

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου έχεις. (Γελάνε οι άλλοι)

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σας παρακαλώ, να μην προσβάλετε το συμμαθητή σας. Όπως εγώ σας σέβομαι κι εσείς να κάνετε το ίδιο μεταξύ σας.

Ανοίξτε, σας παρακαλώ, το Βιβλίο σας για να δούμε μαζί τί σημαίνει να είστε μαθητές μου. Ματθαίος 10:24-25

 

ΒΑΣΙΛΗΣ

:

Με συγχωρείτε Κύριε, δεν το έφερα σήμερα μαζί μου.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σε συγχωρώ αλλά πρόσεξε να μην το κάνεις συχνά, γιατί όλα τα μαθήματά μας απ’ αυτό το Βιβλίο θα γίνονται και μόνο απ’ αυτό. Πάντοτε να το έχετε επάνω σας για να κατοικεί ο Λόγος μου πλούσια μέσα σας.

Διάβασε μας Σίμο.

 

ΣΙΜΟΣ

:

«Δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από τον δάσκαλο ούτε δούλος ανώτερος από τον κύριό του. Είναι αρκετό στον μαθητή να γίνει όπως ο δάσκαλός του, και ο δούλος όπως ο κύριός του.»

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός της μαθητείας;

 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ

:

(Σηκώνει το χέρι) Να γίνουμε σαν κι Εσάς.

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

(Σιγανά στη διπλανή της) Αυτό δεν γίνεται. Πολύ δύσκολα τα πράγματα.

 

ΞΑΝΘΗ

:

(Σιγανά στη διπλανή της) Εγώ, άλλα είχα στο μυαλό μου.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σαν κι Εμένα θα σας κάνω.

Τί νομίζετε ότι περιμένω από τη δική σας τη πλευρά;

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

:

(Σηκώνει το χέρι) Να μελετάμε το Βιβλίο στο σπίτι μας.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σωστά. Θα το μελετάτε ημέρα και νύχτα. Όταν περπατάτε, όταν πλαγιάζετε, τα λόγια του Βιβλίου θα σκέπτεστε. Στην τάξη όμως τι θα κάνετε;

 

ΒΙΚΥ

:

(Σηκώνει το χέρι) Θα προσέχουμε ιδιαίτερα όταν μας μιλάτε. Γιατί τώρα εσείς ο Ίδιος μας μιλάτε και όχι απεσταλμένοι όπως στον παλαιό καιρό.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Μπράβο Βίκυ. Τί άλλο ακόμα; Σκεφτείτε τις εξετάσεις…

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Χρειάζεται πειθαρχία και μερικές φορές να στερηθούμε κάποια πράγματα για να πετύχουμε…

 

ΗΡΩ

:

… είναι αλήθεια αυτό! Θυμάμαι όταν συμμετείχα σε αγώνες στίβου, οι φίλες μου χαλάρωναν και έκαναν ότι τους ευχαριστούσε, ενώ εγώ ήμουν στην προπόνηση, βρέξει χιονίσει. Βέβαια όταν πήρα το μετάλλιο, εκείνες ζήλευαν…

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Έτσι είναι Ηρώ, κάθε αγωνιζόμενος, εγκρατεύεται σε όλα· εσύ τότε για να πάρεις ένα φθαρτό στεφάνι, εσείς όμως όλοι εδώ για να πάρετε ένα άφθαρτο.

 

ΒΑΣΙΛΗΣ

:

(Σηκώνει το χέρι) Για να είμαστε καλοί μαθητές, δεν πρέπει να κάνουμε απουσίες. Πρέπει να ερχόμαστε και να είμαστε όλοι μαζί στο μάθημα.

 

ΒΙΚΥ

:

Εγώ έχω μάθει ότι σε άλλες σχολές οι μαθητές πηγαίνουν όποτε θέλουν. Βρίσκουν πάντα μια καλή δικαιολογία: κάνει κρύο, βρέχει, έχει ντέρμπι στη τηλεόραση, είναι μακριά, δεν έχουν χρόνο ή ακόμα δεν έχουν όρεξη…

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Τα γνωρίζω όλα. Εσείς όμως να μη αμελείτε να μαζεύεστε εδώ, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά να προτρέπετε ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.

 

ΗΡΩ

:

(Σηκώνει το χέρι) Να ρωτήσω κάτι;

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Παρακαλώ

 

ΗΡΩ

:

Ασκήσεις θα μας βάζετε;

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Πολλές. Λίγη θεωρία, πάρα πολλές ασκήσεις. Βασικά τα μαθήματά μου είναι βιωματική διδασκαλία…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ

:

Τί σημαίνει βιωματική διδασκαλία;

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σημαίνει ότι θα μαθαίνετε εφαρμόζοντας εκείνα που σας διδάσκω. Να είστε εκτελεστές των λόγων μου και όχι μόνο ακροατές, ειδάλλως θα βρεθείτε προ εκπλήξεων στις τελικές εξετάσεις.

 

ΞΑΝΘΗ

:

(Σιγανά στο διπλανό της αλλά εμφανώς νευριασμένη) Ααααα… δεν μας τα λέει καλά ο δάσκαλος. Ασκήσεις… μελέτη… υποχρεωτική παρακολούθηση … πειθαρχία… και ένα σωρό άλλα. Τί είναι αυτά! Εγώ ήρθα σ’ αυτό το σχολείο γιατί μου είπαν ότι είναι σαν κέντρο … ας πούμε ελευθέρων σπουδών. Ότι είμαστε ελεύθεροι…

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Σσσστ. Ηρέμησε. Θα σ’ ακούσει

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Καλοί μου, και να μη μιλάγατε, καταλαβαίνω τους λογισμούς σας από μακριά. Πριν ο λόγος έρθει στη γλώσσα σας, εγώ τα γνωρίζω όλα.

Διακρίνω ότι μερικοί από σας εκφράζουν κάποιες αντιρρήσεις. Όμως, ελεύθερα επιλέξατε να γίνετε μαθητές μου. Γι αυτό θα ήθελα τελειώνοντας το πρώτο μάθημα να σας θυμίσω την προϋπόθεση με την οποία μπήκατε σ’ αυτό το σχολείο.

Διάβασέ μας Βασίλη από το Βιβλίο, Μάρκος 8:34.

 

ΒΑΣΙΛΗΣ

:

«Όποιος θέλει νάρθει πίσω από μένα, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, και ας με ακολουθεί.»

 

Χτυπάει το κουδούνι

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σκεφτείτε το. Ζυγίστε τα πράγματα. Θα τα πούμε στο επόμενο μάθημα

 

Τα παιδιά σηκώνονται και βγαίνουν μαζί με το δάσκαλο.

 

 

 

ΣΚΗΝΗ 2η

Μπαίνουν οι μαθητές κάνοντας φασαρία: τσακώνονται. Παραμένουν μερικοί όρθιοι άλλοι κάθονται.

 

ΣΙΜΟΣ

:

Έχει δίκιο ο Μιχάλης. Δεν κάνει ο Βασίλης. Εγώ λέω να είναι ο Κυριάκος…

 

ΒΙΚΥ

:

Εκπρόσωπος της τάξης ο Κυριάκος;! Με καμία δύναμη. Δεν είναι καλός στο λόγο. Θέλουμε κάποιον να ξέρει να μιλά…

 

ΗΡΩ

:

Με συγχωρείτε! Πρέπει να ξέρει μόνο να μιλάει;! Πρέπει να είναι μορφωμένος και να προέρχεται από κάποια γνωστή οικογένεια. Πώς θα έχει βάρος ο λόγος του στους άλλους;!

 

ΒΑΣΙΛΗΣ

:

Συμφωνώ! Γι αυτό προτείνω να είμαι εγώ. Έχω όλα τα προσόντα.

 

Ενώ οι μαθητές συζητούν ζωηρά στέκεται στην πόρτα ο δάσκαλος αλλά δεν Τον έχουν καταλάβει και παρακολουθεί τη συζήτηση.

 

ΣΙΜΟΣ

:

Όχι Βασίλη, δεν κάνεις! Εγώ επιμένω να είναι ο Κυριάκος.

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Διαφωνώ! Ο Βασίλης είναι καλύτερος! Όσοι θέλετε τον Βασίλη, ελάτε από δω.

 

Μερικά παιδιά συγκεντρώνονται γύρω από την Ελεονόρα

 

ΒΙΚΥ

:

Ε, λοιπόν! Όσοι θέλετε τον Κυριάκο, ελάτε από δω! … (Απευθύνεται στη Σταυρούλα) Έλα κι εσύ από δω!!

 

ΗΡΩ

:

Για στάσου, την ρώτησες αν θέλει;!

 

ΒΙΚΥ

:

Το ξέρω ότι θέλει, είναι φίλη μου. Έτσι δεν είναι Σταυρούλα; (Της κάνει νόημα να πει ναι αλλά με αυστηρό ύφος και την τραβάει με το μέρος της)

 

ΒΑΣΙΛΗΣ

:

Για σταθείτε παιδιά! Γιατί δεν ψηφίζουμε;

 

Μπαίνει ο δάσκαλος

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Καλημέρα παιδιά. Τί ακούω; Υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα και έριδες. Επειδή καθυστέρησα να έρθω αρχίσατε να μαλώνετε μεταξύ σας για το ποιος θα είναι ο εκπρόσωπος της τάξης; Αυτά είδατε σ’ Εμένα; Μάθετε από μένα : Εγώ, είμαι πράος και ταπεινός την καρδιά.

Αφήστε με Εμένα να ορίζω τους εκπροσώπους της τάξης και μην ασχοληθείτε άλλο μ’ αυτό το ζήτημα.

Καθίστε τώρα να αρχίσουμε το μάθημα.

 

Κάθονται αλλά παραμένουν σε ομάδες όπως σχηματίστηκαν πριν επέμβει ο δάσκαλος. Η ατμόσφαιρα είναι τεντωμένη. Η Ξανθή κάθεται απομονωμένη, σαν αδιάφορη. Βγάζει συχνά ένα καθρεφτάκι και φτιάχνεται.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Θα κάνουμε σήμερα μια άσκηση. Μοίρασε σε παρακαλώ τα χαρτιά και ο καθένας να διαβάσει προσεκτικά το δικό του θέμα. Ο καθένας έχει μια διαφορετική άσκηση.

 

Σηκώνετε ο Σίμος και μοιράζει τα θέματα. Οι μαθητές το διαβάζουν και δείχνουν την έκπληξή τους, αλλά συγκρατημένα. Η Ξανθή το διαβάζει βιαστικά και το αφήνει. Μιλάει στο κινητό. Κοιτάζει από το παράθυρο. Κοιτάζει την ώρα συχνά.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Έχετε απορίες;

 

ΞΑΝΘΗ

:

Σε πόση ώρα χτυπάει για διάλειμμα;

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Ξανθούλα μου, δεν έχεις το μυαλό σου στο μάθημα…

 

ΞΑΝΘΗ

:

Απλώς ρωτούσα…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ

:

Κύριε …. αυτό που ζητάτε …. δεν μπορώ να το κάνω εγώ μόνος μου. Χρειάζονται κι άλλοι μαθητές.

 

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

:

Κι εγώ το ίδιο… είναι αδύνατον να τα καταφέρω μόνη μου.

 

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Προχωρήστε λοιπόν.

 

Οι μαθητές σχηματίζουν γκρουπ των δύο μεταξύ των φίλων τους. Όμως αρχίζουν και κοιτάζουν και άλλους μαθητές από την απέναντι ομάδα. Η Ξανθή παραμένει μόνη και δεν κάνει την εργασία της. Ξεφυλλίζει ένα περιοδικό μόδας. Τα γκρουπ σμίγουν σιγά-σιγά και μεγαλώνουν. Σε λίγο είναι όλοι οι μαθητές στο ίδιο γκρουπ και συνεργάζονται με χαρά.

 

ΣΙΜΟΣ

:

Τελειώσαμε Κύριε!

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Όλοι;

 

ΜΙΧΑΛΗΣ

:

Όλοι μαζί τελειώσαμε!

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Βίκυ έλα σε παρακαλώ να μας παρουσιάσεις το αποτέλεσμα της άσκησής σου.

 

ΒΙΚΥ

:

Πριν σας πω τη λύση, θέλω να σας πω πώς φτάσαμε στη λύση. Αυτό με εντυπωσίασε.  Το πώς, μοιάζει με το ανθρώπινο σώμα:  όπως σε ένα σώμα υπάρχουν πολλά μέλη, αλλά το κάθε μέλος έχει το δικό του έργο, έτσι κι εμείς οι πολλοί δουλέψαμε σαν ένα σώμα όπου…

 

ΗΡΩ

:

… το κάθε μέλος είχε το δικό του έργο να προσφέρει. Επειδή ο καθένας μας έχει ένα διαφορετικό χάρισμα και το βάλαμε σε εφαρμογή για το κοινό συμφέρον.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Ενδιαφέρον… Κάτι άλλο;

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Κύριε, εγώ παρατήρησα κάτι άλλο. Στην αρχή ο καθένας είχε τις απόψεις του σχετικά με το πρόβλημα και υπήρχαν έντονες διαφωνίες. Όσο όμως μελετούσαμε το Βιβλίο όλοι μαζί, διαλυόντουσαν οι διαφωνίες μία μία και βρεθήκαμε να φρονούμε όλοι το ίδιο.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Είναι ένας από τους στόχους μου για σας.

 

Χτυπάει το κουδούνι. Η Ξανθή σηκώνεται και βγαίνει.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σας εύχομαι μια καλή μέρα! Αύριο θα σας φέρω τις εργασίες που κάνατε στο σπίτι. Τις έχω διορθώσει.

 

ΒΙΚΥ

:

Και η λύση Κύριε για το σημερινό πρόβλημα;

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Δεν έχει μεγάλη σημασία. Ό,τι ήταν να μάθετε σήμερα το μάθατε.

 

Βγαίνουν.

 

ΣΚΗΝΗ 3η

Οι μαθητές είναι μέσα στην τάξη και συζητούν ήρεμα. Λείπει η Ξανθή. Μπαίνει ο δάσκαλος κρατώντας ένα πακέτο με κόλλες.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Καλημέρα σας. Σας έφερα τις εργασίες σας….

Βασίλη, Μιχάλη και Σταυρούλα εύγε. Τα πήγατε πολύ καλά.

 

ΒΑΣΙΛΗΣ

:

Σε σας το χρωστάμε Κύριε. Χωρίς εσάς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

 

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

:

Ακολουθήσαμε πιστά τις οδηγίες που μας έδινε το Βιβλίο.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Ελεονόρα, η εργασία σου μοιάζει σε πολλά σημεία με εκείνη της Ηρώς, ιδιαίτερα στα λάθη που έκανε η Ηρώ! Μήπως αντέγραψες;… Να είστε μιμητές μου, το επαινώ. Αλλά να αντιγράφετε ο ένας από τον άλλο, είναι ολέθριο. Σε μένα λοιπόν να αποβλέπετε και από το Βιβλίο να παίρνετε τις πληροφορίες σας.

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Το πήρα το μάθημά μου. Δεν θα ξανά αντιγράψω από συμμαθητή μου.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Ηρώ και Κυριάκο, η εργασία σας έχει πολλά κενά και μερικές φορές είστε εκτός θέματος. Αλλά… δείξτε μου λίγο το Βιβλίο σας, γιατί κάτι υποψιάζομαι.

 

ΗΡΩ & ΚΥΡΙΑΚΟΣ

:

Ορίστε Κύριε.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Τί είναι αυτά τα κόκκινα Χ μέσα στο Βιβλίο σας; Και εδώ λείπουν κάποιες σελίδες, σαν να έχουν σχιστεί. Τί σημαίνουν αυτά;

 

ΗΡΩ

:

Τα κόκκινα Χ τα έκανα όπου θεώρησα ότι αυτά που λέει δεν ισχύουν πια στην εποχή μας. Ήταν για εκείνη την εποχή που γράφτηκαν.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Και οι σχισμένες σελίδες;

 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ

:

Αυτά αφορούν πράγματα που έχουν ξεπεραστεί γιατί οι περισσότεροι μαθητές δεν τα κάνουν πια στις μέρες μας. Οπότε για να μη πιάνουν χώρο μέσα στο Βιβλίο τα έβγαλα.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Από πότε οι μαθητές καθορίζουν μόνοι τους την διδακτέα ύλη; Εσείς που βρίσκεστε εδώ για να μάθετε ακριβώς όλα όσα παραγγέλλω σε σας, με ποια εξουσία βάζετε τον εαυτό σας υπεράνω του δασκάλου και κάνετε περικοπή στην ύλη;

Πηγαίνετε κα πάρετε ένα καινούργιο Βιβλίο χωρίς περικοπές γιατί, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από το Βιβλίο τούτο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Βίκυ και Διονύση, πόση ώρα σας πήρε να κάνετε αυτή την εργασία; Πείτε μου ειλικρινά.

 

ΒΙΚΥ

:

Από σας μπορούμε να κρύψουμε τίποτα; … (Κοιτάζονται)

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

:

Εεεε …. Εγώ δέκα λεπτά; ….

 

ΒΙΚΥ

:

Εγώ δώδεκα – δεκατρία λεπτά… Αλλά είχα τόσα πολλά να κάνω, δεν προλάβαινα….

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

:

Κι εγώ είχα πολλά, πάρα πολλά…

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Όπως ;

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

:

Ε, να ……. Δεν μπορούσα …. Δεν μπορούσα να το χάσω με τίποτα. Έπαιζε η Barcelona … (Σκύβει το κεφάλι)

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

(Της σηκώνει απαλά το πηγούνι) Βίκυ;

 

ΒΙΚΥ

:

Ντρέπομαι Κύριε.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Δεν αξίζω πιο πολύ από όλ’ αυτά που βάλατε πριν από μένα;

 

Οι δυο μαθητές κουνάνε το κεφάλι καταφατικά

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Σίμο δεν είναι άσχημη η εργασία σου. Να επαγρυπνείς όμως γιατί εκείνος που νομίζει ότι βρίσκεται ψηλά, ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσει, και μαζί του … οι βαθμοί του. Πάντως επιδέχεται ακόμα βελτίωση…

 

Ενώ ο δάσκαλος μιλάει, ο Σίμος ζητάει από τους άλλους μαθητές να του δείξουν τους βαθμούς τους και συγκρίνει. Φαίνεται ικανοποιημένος…

 

ΣΙΜΟΣ

:

Εγώ βρίσκω ότι τα πήγα μια χαρά. Αν συγκρίνω με τους άλλους… είμαι αρκετά πιο πάνω από το μέσο όρο της τάξης.

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Μα τι λες! Δεν άκουσες τί είπαμε προηγουμένως; Αν αντιγράφουμε ο ένας τον άλλον, σίγουρα θα κάνουμε λάθη. Και αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους χάνουμε το σωστό μέτρο σύγκρισης που είναι ο δάσκαλος και δεν θα είμαστε σωστοί μαθητές…

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Μάλλον το πήρες το μάθημά σου … (Δείχνοντας μια τελευταία κόλλα που κρατάει στο χέρι) Που είναι η Ξανθή;

 

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

:

Απουσιάζει Κύριε. Δεν ήρθε σήμερα.

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Γνωρίζει κανένας από σας τι έπαθε;

 

Οι μαθητές κοιτάζονται αμήχανα.

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

:

Τα έμπλεξε Κύριε, με κάποιον έξω από το σχολείο. Την προειδοποίησα ότι αυτό που κάνει είναι τρέλα, αλλά…

 

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

:

Κι εγώ της τα είπα, Κύριε αλλά δεν μπορούσα να την μεταπείσω. Φαίνεται ότι την είχε πάρει την απόφασή της εδώ και καιρό.

 

ΒΙΚΥ

:

Κι εμένα, μου έλεγε συνέχεια ότι «άλλα είχα στο μυαλό μου» όταν ήρθε εδώ, ότι της φαίνονται στενά, πολύ στενά. Θα προτιμούσε κάτι πιο ευχάριστο, με μεγαλύτερη άπλα…

 

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

:

Ο δρόμος όμως που οδηγεί στη ζωή είναι στενός και θλιμμένος…

Μήπως όμως κι εσείς θέλετε να φύγετε;

 

ΗΡΩ

:

Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής· κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού.

 

 

ΤΕΛΟΣ

Κ.Γ.Π. – Ιούνιος 2010